Het Ottomaanse Rijk

In de veertiende eeuw staken een Turkssprekend volk, de Ottomanen, vanuit Turkije de Bosporus over en veroverden delen van de Balkan. In 1389 versloeg het Ottomaanse Rijk de Serviërs op het Merelveld in Kosovo. Daarna veroverden ze ook Bulgarije, Griekenland en andere delen van de Balkan. Het Ottomaanse Rijk had niet de macht over de hele Balkan, landen zoals Montenegro bleven zelfstandig. De bewoners van de Balkan kwamen in opstand tegen het Ottomaanse Rijk. Door een opstand in 1690 in het huidige Kosovo vluchtten veel Serviërs naar het huidige Kroatië en Albanezen namen hun plaats in. Na 1700 werd de macht van het Ottomaanse Rijk kleiner. De Dubbelmonarchie Oostenrijk-Hongarije veroverde steeds meer gebieden. Zij wilden ook alle volkeren onder een bestuur te krijgen, maar de etnische groepen verlangden steeds naar een eigen staat.

In de negentiende eeuw stichtten enkele Balkanvolkeren eigen staten toen ze onafhankelijk werden van het Ottomaanse Rijk of Oostenrijk-Hongarije: Griekenland, Servië, Roemenië en Bulgarije.

Oorlog

In 1912-1913 brak de Eerste Balkanoorlog uit toen de natiestaten Bulgarije, Servië, Griekenland en Montenegro zich verenigden in een bondgenootschap tegen het Ottomaanse Rijk. Het Ottomaanse Rijk werd uit bijna heel Europa verdreven en alle overgebleven gebieden van hen werden onder de bondgenoten verdeeld. Dat leidde ook tot de oprichting van Albanië. Tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1918 viel ook Oostenrijk-Hongarije uiteen.

Op de westelijke Balkan ontstond het land Joegoslavië, waarin veel volkeren samenleefden, soms ook gedwongen. Dit land viel uiteen in een paar staten,  Slovenië, Kroatië en Macedonië. Ook scheidde Montenegro zich af van Servië.